Ervaring: (co)assistent op de OK?

Het zou één van de eerste momenten zijn dat ik op de operatiekamer zou staan. Het was tijdens mijn voorbereidende dagen van Heelkunde. Spannend, natuurlijk. Gelukkig was ik goed voorbereid en bijgesproken door één van mijn collega coassistenten, die al een paar weken voor mij liep. Ervaren dus. “Je moet wél vragen of je steriel mag staan,” drukte ze mij op het hart. “Bij deze operatie zie je anders echt niets. En daarbij… anders word je achteraf erop aangesproken dat je niet hebt gevraagd om steriel te staan.” Oké, oké, dat kon ik wel! Met flinke zelfverzekerdheid liep ik naar het operatiecomplex toe.

Operatiecomplex

Aldaar natuurlijk de kleedkamer opgezocht, omgekleed (verkeerde maat aan) en op te grote klompen naar de operatiekamer toe. Er was nog niemand. Wat onbeholpen stond ik buiten de operatiekamer in de gang te wachten. Een aantal operatiecomplex medewerkers liepen langs, maar vroegen eigenlijk niets. “Vast weer zo’n beginnend coassistent”, zullen ze wel gedacht hebben, en ze hadden natuurlijk ook gelijk. Ik sprak ze ook niet aan (dat was mijn eerste fout): mijn focus was gericht op de chirurg! Want ik zou vragen of ik steriel mocht staan (fout twee)!

(Co)assistent?!

En ja, de arts kwam de gang in en stormde langs mij heen de operatiekamer in. Ik ging er snel achteraan. Wat onhandig stelde ik mij voor als coassistent met dé vraag op mijn tong brandend, maar de chirurg was mij voor. “De assistent en ik gaan ons wassen om steriel te staan!” YES! Ik hoefde het niet eens zelf te vragen. Ik liep achter hem aan naar de wasbakken om mijn handen te wassen en ging naast hem staan. De chirurg waste zijn handen stilletjes. Ik besloot om de stilte te doorbreken.

“Wat fijn dat ik steriel mag staan!” zei ik opgelucht en met een brede grijns. De chirurg leek mij toen pas echt op te merken en keek mij verward aan. “En wie ben jij nou weer?” Eh. “Ik ben die en die, coassistent…” Stilte. “Voorbereidend coassistent… ” Meer stilte. “Oh,” zei hij, terwijl hij zijn handen droogwreef. “Ik en de árts-assistent staan steriel. We laten je wel weten als er iets te zien valt.” Chirurg beende weg.

Blunder

Ik bleef verbijsterd, maar wél soort-van voldaan staan. In elk geval had ik het gevraagd? Soort van? Ehhh. Het had erger kunnen lopen? Ik ging terug naar de operatiekamer met goed gewassen handen. Aldaar kreeg ik een kruk aangeboden van de operatieassistent, die ik netjes weigerde om vervolgens op veilige afstand om de operatietafel heen te benen zodat ik misschien nog een glimp van de operatie op kon vangen. Het was echter een lange operatie, dus na een tijdje nam ik gedwee toch maar plaats op die eerder aangeboden kruk.

Uiteindelijk heb ik niets van de operatie gezien. Het zal niet zo zijn dat je bij elke operatie steriel mag staan. Dat is niet erg. Het is sowieso al leerzaam om te zien hoe een chirurgisch team met elkaar omgaat. Ga anders kijken bij het anesthesiologie team. Of vraag de operatieassistente op welk plekje je veilig net onder de arm van de chirurg met de operatie mee kan kijken. Moraal van het verhaal: bij twijfel, gewoon vragen en wees assertief!

Conclusie

Samengevat is er genoeg te zien op een operatiekamer en is het extreem bijzonder dat wij als coassistenten mee mogen draaien in het operatiecomplex. Als tip geef ik wel mee om op de eerste dag te vragen of er wellicht een handleiding voor coassistenten, specifiek gericht op het hoe wel en hoe niet te gedragen in de operatiekamer, beschikbaar is. In veel ziekenhuizen bestaat namelijk zo’n handleiding en dat bespaart jou als coassistent veel gekluns. Wees tevens assertief en probeer zo veel mogelijk mee te pakken en te leren van de mooie operaties die je gaat zien. Geniet dus van deze bijzondere kans! Zet hem op!

Voor meer Master/coschappen ervaringen, klik hier!

Wij zouden het geweldig vinden om ook jullie ervaringen te lezen! Stuur deze ook vooral op via het contact formulier of via Instagram.