Ervaring: een geneeskunde student met een angst voor naalden?

Mijn angst voor naalden en prikangst is al op jonge leeftijd ontstaan. Als kind ben ik vaak geprikt en dat ging helaas erg vaak moeizaam. Ik heb dunne, diepe aders waardoor bijvoorbeeld bloedprikken pas na drie of vier keer lukt. Je kan vast begrijpen dat ik dus met doodsangsten heb geluisterd naar de verhalen over geneeskunde studenten die op elkaar moeten prikken. Ik dacht, hoe ga ik dat ooit overleven tijdens mijn studie? Vanaf dag 1 zag ik er dus al tegen op.

Ik had gedachten variërend van “bestaat dit practicum echt?” tot “wanneer zal dit practicum komen?”, “wat houdt het precies in?” en “kom ik dan onprofessioneel over?”. Omdat dit mij zo bezig heeft gehouden tijdens mijn geneeskunde opleiding, hoop ik met dit artikel andere studenten met een angst voor prikken te informeren over de verschillende prikmomenten tijdens de opleiding. Daarnaast wil ik deze studenten ook geruststellen, want mensen hebben meer begrip voor deze angst dan dat je zelf vaak denkt.

Hepatitis B vaccinatie

Ik keek enorm op tegen dit practicum. Echter, voordat dit gevreesde practicum plaats vond, kwam er nog iets waar ik niet aan had gedacht. Alle geneeskundestudenten krijgen in de bachelor namelijk standaard een hepatitis B vaccinatie. Dit bestaat uit 3 vaccinaties, verdeeld over het jaar. Deze drie injecties kon ik enigszins tolereren.. Echter, na die 3 vaccinaties werd er nog bloed geprikt om de titer te bepalen.

Ik schaamde me rot tegenover diegene die mijn bloed zou prikken. Wat zou zij wel niet gedacht hebben: een geneeskundestudent die bang is voor naalden? Gelukkig stelde zij mij op mijn gemak tijdens het hele proces en verbaasde me nog door mede te delen dat ik zeker niet de enige was. Ik heb deze bloedprik ronde dus overleefd! Mede dankzij een lieve vriendin (en studiegenoot) die mee was gekomen en een begripvolle tutor die me wat later aan liet sluiten bij de studiegroep (omdat ik dus even tot rust moest komen en wat water moest drinken voordat ik geprikt werd).

Practica bloedprikken

Uiteindelijk was het er dan, het practicum waar ik al zoveel maanden tegenop zag: het bloedprikken op elkaar in de bachelor tijdens een fysiologie practicum. Wij moesten inderdaad allemaal op elkaar oefenen en ik ging zwetend het practicum in. Ook hier ben ik gered door vriendinnen. Ik ben (gelukkig) een van de weinigen die bloedprikken zo een ramp vindt en een vriend van mij vond het niet erg om twee keer te worden geprikt. Ik hoefde er dus niet een heel ding van te maken tegenover de practicumbegeleiders. Belangrijk om te weten voor andere studenten met prikangst: niemand wordt gedwongen om geprikt te worden. 

Maar, toen begonnen de coschappen en was er weer een practicum in het vooruitzicht, namelijk venapunctie en infuus prikken. Een infuus had ik zelf nog nooit gehad en zag ik als een soort super heftige bloedprik. Het was een voorbereiding op de coschappen en je hoort natuurlijk allerlei verhalen over coschappen en hoe streng het allemaal is. Ik durfde dus niet te laten blijken dat ik het onwijs eng vond te worden geprikt en een infuus te krijgen. Ook hoorde ik hier en daar dat het als onprofessioneel wordt gezien als je zulke dingen eng vindt. Dat kan toch niet als arts? Hierdoor heb ik een aantal slapeloze nachten gehad voor het practicum.

Spanning en opluchting

De tijd om naar het practicum te gaan was aangebroken en ging ik opnieuw met lood in mijn schoenen naar de les toe. We moesten eerst een filmpje kijken over hoe een infuus werd geplaatst en zien hoe het ook fout kon gaan. Hierna moesten wij het op een pop oefenen. Ik vond dit confronterend, omdat ik daardoor precies zag wat er straks met mij zou gebeuren. En plots kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik vond het zó spannend. De practicum begeleider (arts-docent) zag dit en kwam naar mij toe. Ik vertelde dat ik het super heftig vond (ook wegens mijn verleden met pijnlijke injecties).

De docent schrok van mijn angst en begon meteen te zeggen dat dit helemaal niet erg was. De opleiding zou mij echt niet verplichten om een infuus op mij te laten prikken als het zo een angst is. Verder is het ook niet wijs om voor de eerste keer op iemand te oefenen wie zo lastig te prikken is. Dit zorgde voor zo’n opluchting! Het is dus helemaal niet erg om bepaalde dingen eng te vinden. Weer was ik de enige die het als zo heftig ervoer. Gelukkig vonden meerdere lieve studiegenoten het geen enkel probleem om twee keer geprikt te worden.

Patiënten prikken?

Mensen vragen mij heel vaak: “Hoe kan je zelf dan wel andere mensen prikken?” Eerlijk gezegd vind ik het zelf geen probleem om anderen te prikken. Ik vond het in het begin wel spannend, maar niet spannender dan andere invasieve handelingen. Ik heb mezelf een beetje gedwongen om vaak te prikken (dit kan door tijdens een coschap op de anesthesie of het lab mee te lopen). Hierdoor raak je er steeds meer gewend aan. Tijdens het prikken ben ik zo gefocust op het prikken zelf en dat de handeling goed gaat, dat ik vergeet wat het eigenlijk is, en hoe ik zelf een bloedprik of injectie ervaar. Het is een beetje te vergelijken met een patiënt die volledig wordt afgedekt met doeken tot alleen het gedeelte dat belangrijk is voor de operatie te zien is en de chirurgen alleen daarop hoeven te focussen. 

Conclusie

Maak je dus geen zorgen als je hier tegen op kijkt! Ik heb me zowel tijdens de bachelor als de master veel zorgen gemaakt over het onprofessioneel overkomen vanwege mijn prikangst. Dit is uiteindelijk helemaal goed gekomen en  mensen hebben meer begrip voor prikangst dan je denkt! En het prikken van anderen went ook. Zet ‘m op!

Heb jij ook last van prikangst? Daarvoor hebben wij hier een interessante link voor tips & tricks tijdens het ontvangen van een vaccinatie of injectie.

Het nieuwe collegejaar is weer begonnen! Aan iedereen, maar vooral aan nieuwe geneeskundestudenten, raden wij aan de volgende artikelen te lezen:

1. Essentiële websites voor geneeskunde.
2. 10 tips voor nieuwe geneeskundestudenten: deel 1 en deel 2.
3. De kracht van apps: 12 effectieve apps voor (medische) studenten.
4. Tips voor effectief studeren: deel 1 en deel 2.