Lichamelijk onderzoek 101

Practica. Voor sommigen een neutraal woord, maar voor enkele geneeskundestudenten voelt het beladen. Tijdens practica leer je en doe je bijzondere dingen, van medische feiten leren tot aan de oksel van je medestudent voelen. Hou je vast, want in dit stukje ga ik vertellen over mijn eerste lichamelijk onderzoek practicum en hoe ik dit ervaren heb. Daarnaast geef ik ook tips over de practica, waarbij studenten elkaar lichamelijk onderzoeken.

Verwachtingen vooraf

Om jullie wat achtergrond te geven: ik ben iemand die veel waarde hecht aan mijn ‘personal space’. Ik moet echt wennen aan iemand voordat ik diegene kan knuffelen. Dus de gedachte dat een studiegenoot naar mijn hart zou luisteren vond ik best eng. Ik vind het totaal niet erg wanneer een dokter dat doet, want dat is een ‘echte’ vreemdeling, maar een studiegenoot is anders. Studiegenoten zijn niet altijd je vrienden, maar het zijn tegelijkertijd ook geen vreemdelingen. Het is namelijk niet zo dat je ze nooit meer gaat zien. Daarbij ken je ze niet altijd per sé even goed en daarom hangt het per persoon af of je je op je gemak voelt. Kortom, het kan soms best wel ongemakkelijk zijn.

Mijn eerste practicum

Mijn eerste lichamelijk onderzoek practicum was omtrent het onderwerp lage rugpijn. Ik had mij heel goed voorbereid, want dan wist ik tenminste dat het leerzaam zou zijn. Alle practica van het lichamelijk onderzoek beginnen eerst met een theoretisch deel, vervolgens doet docent het betreffende onderzoek voor bij een medestudent en uiteindelijk ga je samen met je studiegenoten op elkaar oefenen. Het theoretisch deel was super leerzaam en ik merkte dat de stress en de ongemak langzaam begonnen te verdwijnen. De docent deed het vervolgens voor op een van mijn studiegenoten. Dat was echt het moment dat mijn ‘mindset’ veranderde. Ik merkte echt dat er een professionele sfeer hing, en ik was ook zo gefocust op de uitleg dat ik vergat dat dit mijn medestudent was.

Oefenen op elkaar is voor mij het spannendste gedeelte van de les. Achteraf viel het oprecht heel erg mee. In mijn gedachten vooraf was het veel erger. Ik had van te voren afgesproken met een medestudent dat wij samen zouden oefenen. Ik had van ouderejaars gehoord dat als je in een hoekje gaat oefenen, dat je helemaal bedekt kan zijn door gordijnen. Dus ik ging subtiel sprinten om die hoek te claimen. Ik stond met mijn medestudent in het hokje, die van alle kanten was bedekt door gordijnen, en wij begonnen. Het was professioneel, niet ongemakkelijk, en vooral zeer leerzaam.

Tips

Hierbij wil ik jullie een aantal tips meegeven. Ten eerste, claim het plekje in de hoek als je behoefte hebt aan meer privacy. Ten tweede, bereid je goed voor, dan weet je zeker dat het leerzaam gaat zijn. Dit kan bijvoorbeeld door filmpjes op YouTube te kijken of vanuit studieboeken te leren. Ten derde, als je het eng of spannend vindt om met elkaar het lichamelijk onderzoek te oefenen, dan kan je dat het beste bespreken met je studiegenoten. Zij zullen zeker begrip tonen. En als laatste, de gouden regel, onthoud dat het (bijna) altijd helemaal goed komt!

Dit artikel is geschreven door Sohaila Mahmoud, derdejaars Geneeskunde student in Amsterdam.

Zin in meer artikelen? Klik hieronder voor een aantal voorbeelden:

1. Stress, burn-out klachten en medische prestatiecultuur
2. Zelfontwikkeling: tel je lepeltjes
3. De kracht van apps: 12 effectieve apps voor (medische) studenten