Snijzaal 101

Practica. Voor sommigen een neutraal woord, maar voor enkele geneeskundestudenten voelt het beladen. Tijdens practica leer je en doe je bijzondere dingen, van medische feiten leren tot aan de oksel van je medestudent voelen. Hou je vast, want in dit stukje ga ik vertellen over mijn eerste anatomie practicum in de snijzaal en hoe ik dit ervaren heb. Daarnaast geef ik ook tips over de practica, waarbij je de menselijke anatomie bestudeert aan de hand van kadavers.

Verwachtingen vooraf

De eerste keer in de snijzaal, dat vergeet je niet snel. Ik zelf ben het ook niet vergeten. De route naar de snijzaal van mijn universiteit is dé perfecte locatie om een enge film op te nemen. Het is namelijk in de kelder en er zijn geen ramen. De lichten zijn echt fel wit en alles is grauw. Het is koud en het ruikt naar. En nog een dingetje, HET IS EEN SNIJZAAL. Dus ja, ik vond het vooraf nogal spannend.

Het eerste practicum ging over de anatomie van de extremiteiten. Ik had natuurlijk heel goed voorbereid, want als ik het spannend vind, wil ik tenminste dat het leerzaam is (en ik ben een nerd, dus ik bereid mij eigenlijk altijd goed voor). Ik had misschien wel een korte lunchpauze moeten houden, want je mag de anatomiezaal niet binnen met je tas en dus je lunch. Die moet je in een kluis doen, maar doen moet je wel weten hoe die kluisjes in de medisch faculteit werken. Ik stond voor de deur te wachten, met mijn driedelige anatomie atlas, het cursusboek, itemlijst, practicumopdrachten en mijn college aantekeningen bij mij. Ik zag een groep ouderejaars uit de zaal lopen met alleen een laptop en… I knew I messed up. 

Mijn eerste practicum

Toen begon het practicum: ik ging samen met een groepje allemaal om een tafel heen staan waar preparaten lagen. Voor anatomie practica heb ik twee regels voor mijzelf opgesteld: niet flauwvallen en niet overgeven. Dat leek mij nogal handig…

Ik werd niet misselijk, gelukkig. In eerste instantie was ik vergeten dat het echte preparaten waren, ik was zo erg bezig met de stof en de anatomie dat ik er niet meer aan heb gedacht. Op een gegeven moment zag ik de nagels en toen drong het opeens weer door. Ik werd een beetje licht in me hoofd. Ik had even een rustmoment nodig, dus ik ging zitten en aan de opdrachten werken. Toen ik mijzelf weer had herpakt, ging ik weer terug aan de tafel staan. Ik had het overleefd.

Tips

De grootste lessen die ik had gehaald uit deze ervaring – behalve natuurlijk de anatomie van de extremiteiten – waren de volgende: allereerst, het is oké als je een (rust)moment nodig hebt, ken je grenzen en leer met ze om te gaan. Als het nu niet lukt om de hele les bij de preparaten te staan, dan lukt het volgende keer wel. Nu zijn anatomie practica doodnormaal voor mij. Ten tweede, kom op tijd en wees voorbereid. Houd je aan de regels en houd je mobieltje in een kluisje. Ten derde, bedenk je vooral hoe gezegend je bent om in deze positie te staan. Het leren van anatomie in een snijzaal is alleen mogelijk doordat mensen hun lichaam aan de wetenschap schenken (meer info: hier). Sta er even bij stil dat de preparaten uniek zijn, want er is geen een lichaam wat identiek is aan dit lichaam. Zo iets waardevols staat voor je. Dus grijp de kans om er alles uit te halen, want dat is het minste wat je kan doen. En als laatste: raak nooit zonder handschoenen de anatomie atlassen in de zaal aan ;).

Dit artikel is geschreven door Sohaila Mahmoud, masterstudent Geneeskunde in Amsterdam.