Solliciteren als net afgestuurde arts: mijn ervaring en tips

Niemand, in geen enkel vakgebied, kan ontkennen dat sollicitatieprocedures soms dichtbij een “nachtmerrie” kunnen komen. Tegelijkertijd kan (bijna) niemand gedurende het leven deze procedure ontlopen. De meeste mensen weten dus ook wel dat de zenuwen die gepaard gaan met een sollicitatie soms ongekend zijn! Niemand staat namelijk te wachten op de persoonlijke beoordeling die vaak deel is van het hele proces. Tevens is de voorbereiding op de sollicitatie ook vermoeiend en de tijd die erin gaat zitten kan ook niet onderschat worden. Dit gevoel van vermoeidheid wordt ook versterkt als het allemaal wat stroef verloopt, terwijl iedereen om je heen klakkeloos lijkt door te stromen naar een baan vanuit hun semi-arts stage of keuzecoschap. 

Mijn “nachtmerrie” begon tijdens mijn semi-artsstage. Op dat moment moest ik na gaan denken over de toekomst: onder andere over wat er na mijn eindstage zou moeten gebeuren en waar ik precies wilde gaan solliciteren. In mijn omgeving had ik al van veel collega co-assistenten gehoord dat ze ofwel via hun semi-artsstage of keuzecoschap waren gevraagd te blijven werken, ofwel hadden gesolliciteerd voor een baan als arts-assistent en ook al waren aangenomen. Vanwege al die verhalen ben ik, toen ik eenmaal ook een plek had gevonden om te gaan solliciteren, er toch stiekem vanuit gegaan dat ik zou worden aangenomen. Toen dat niet gebeurde, was dat een bikkelharde klap, ondanks het feit dat ik een alternatief plan achter de hand had. 

Sollicitatieprocedure: mijn ervaring

Terugkijkend was ik niet heel nerveus voor mijn sollicitatiegesprek. Ik kende de mensen op de werkplek namelijk al en, zoals ik al aangaf, ging ik er eigenlijk een beetje vanuit dat het wel goed zou komen. Echter, op de dag zelf begonnen de kriebels in mijn buik toch wel te fladderen. Een uur voor het gesprek durfde ik de sticker “nerveus” ook zeker op mijn voorhoofd te plakken. Sollicitatieprocedures blijven spannend, zelfs als je de mensen met wie je het gesprek gaat hebben al kent. 

Het gesprek zelf verliep redelijk voor mijn gevoel. Het voelde als een vragenvuur, waarbij ik me af vroeg of ik wel de juiste antwoorden gaf. De gezichten van het sollicitatie team onthulden namelijk niets. Nadat zij hun vragen en ik mijn eigen vragen had gesteld, werd het gesprek na bijna een uur beëindigd. Ik vond het moeilijk om in te schatten hoe het nou eigenlijk was gegaan, namelijk of het nou wel of niet goed was gegaan. Ik zou echter nog maximaal twee weken in spanning zitten. De week daarop, echter, kreeg ik een uitnodiging voor een tweede gesprek. Ik vroeg me meteen af of het nou een goed of juist géén goed teken was dat ik nogmaals op gesprek werd gevraagd. Uiteindelijk werd me gezegd dat ik helaas niet aangenomen was en wel om de volgende reden: ze vonden me te jong en dat was nog te zien aan mijn onzekerheid en manier van werken. Ik zou eerst nog wat ervaring op moeten doen, uit mijn comfort zone moeten treden om zo als arts en als persoon te groeien, en dan mocht ik over een aantal jaar terugkomen. 

Uitleg over uitslag sollicitatie

Dit alles kreeg ik op mijn laatste dag van mijn semi-artsstage te horen en dat kwam hard aan. Ik probeerde niet te huilen en dat ging mij best goed af, totdat iemand specifiek vroeg hoe het was gegaan. Ik had op de werkplek aan iedereen verteld dat ik die dag de uitslag van mijn sollicitatiegesprek zou krijgen. Ze waren dus benieuwd. Op dat moment heb ik een aantal praktische tips voor emoties op een ongepast moment (zie ons artikel) toegepast. Ik heb eerlijk tegen mijn collega’s gezegd dat ik even een moment nodig had. Ik heb vervolgens wat rust genomen en ben toen patiënten gaan zien als afleiding. Later bedacht ik me dat ik misschien niet aan iedereen had moeten vertellen dat ik die dag de uitslag zou krijgen. Niet dat het heel veel heeft uitgemaakt, want iedereen was ontzettend lief en sprak me bemoedigende woorden toe. Toch is zo’n laatste dag van een stage niet leuk als je iedereen moet vertellen dat je niet bent aangenomen.

Tips voor solliciteren als net afgestudeerde arts

Mijn eerste sollicitatie ging dus niet helemaal volgens plan. En wat dan? Dan zit er niets anders op dan niet op te geven! Ik ben opnieuw aan de slag gegaan om vacatures te zoeken en brieven rond te sturen. Dit heeft eindelijk heel succesvol uitgepakt.

3 tips over o.a. voorbereiding en ontspanning

Mijn meest waardevolle tip voor solliciteren is als volgt: laat je niet gek maken. Laat je niet gek maken door de grote hoeveelheid aan keuzes, niet door je ouders of vrienden en ook niet door de lange tijd wachten tussen het solliciteren en de reactie van de afdeling. Solliciteren is stressvol, daar is geen twijfel aan, maar het komt allemaal goed! 

De tweede tip voor solliciteren is om voldoende tijd te nemen om een goede sollicitatiebrief (zie dit artikel) te schrijven. Vraag ook anderen (vrienden, familie) of zij vinden dat jouw CV er mooi, volledig en relevant uit ziet. Probeer ook op meerdere plekken tegelijk te solliciteren, anders moet je telkens wachten op antwoord. Hierdoor kan het proces erg lang duren. Bedenk dat als je eerste poging niets wordt er opnieuw tijd overheen gaat. Mochten de eerste paar pogingen inderdaad niet zo soepel verlopen, schrik hier dan niet van. Het hele proces van solliciteren kan nou eenmaal moeizaam verlopen, maar de mate van soepelheid of van succes zegt niets over jou als persoon of over jouw competenties. Soms zijn werkgever en werknemer geen goede match of is er (volgens hen) een betere match. Dat is dan jammer, maar geef niet op. Stel een nieuw plan op en ga er weer voor!

Een laatste tip die ik graag wil meegeven: vergeet ook niet om wat rust te nemen. Solliciteren is stressvol en als je maar door blijft gaan, dan kunnen de mogelijke stress of spanning te veel worden. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Neem een keer een weekend vrij en ga iets ontspannends doen! Dat zorgt ervoor dat je er de dag erna weer volop tegenaan kan gaan. Praat met anderen over de hele sollicitatieprocedure, van brieven tot gesprekken, bijvoorbeeld over hoe zij het hebben ervaren. Je ouders, bijvoorbeeld, hadden misschien in het begin ook wel moeite met solliciteren.

Conclusie

Het kan natuurlijk zijn dat de sollicitatieprocedures meevallen en dat je na je semi-artsstage of keuzecoschap meteen wordt aangenomen. Dat is super, gefeliciteerd! Mocht het echter minder simpel verlopen, dan is dat ook geen ramp. Er komen namelijk nog vele andere mogelijkheden om te solliciteren. Je hoeft niet meteen iets te vinden binnen het specialisme van jouw voorkeur. Je zou ook eerst even kunnen rondkijken en ervaring opdoen, bijvoorbeeld bij een baan die raakvlakken heeft met jouw gewenste specialisme of wellicht bij iets compleet anders. Op je CV zal dit namelijk zeker niet misstaan. 

Hetgeen wat ik iedereen vooral wil meegeven met dit artikel is om niet op te geven! Er zijn altijd artsen nodig, zowel in eerste- als in tweedelijns zorg, dus je zult altijd iets vinden wat bij je past. Gaat het toch niet gemakkelijk om iets te vinden, dan zoek je nog even verder. Er zijn namelijk geen regels over wanneer je wat moet hebben gedaan, wanneer je in opleiding moet raken en wanneer je met jouw eerste baan moet starten. Iedereen heeft een eigen weg te bewandelen en jij bent de enige die kan bepalen welke kant je op gaat.