Curaçao: here I come! Werken als arts in het buitenland

Leestijd: 6 minuten

Eindelijk arts zijn en wat dan? Dat is een vraag die veel geneeskundestudenten zich stellen, inclusief ikzelf. Ik had vanuit mijn semi-arts stage bij de oogheelkunde wel door dat ik oogheelkunde wilde gaan doen. Echter, na te horen hebben gekregen dat ik bij mijn eerste sollicitatie oogheelkunde niet aangenomen was, ben ik breder en verder op zoek gegaan. Ik wilde namelijk altijd al eens in het buitenland werken en via Google kwam ik toevallig uit op de website van TMI (een later artikel zal hier meer informatie over geven). Kort uitgelegd is TMI een detacheringsbureau voor binnen- en buitenland.

Uiteindelijk had ik verschillende sollicitaties, o.a. naar Suriname en het Caribisch gebied, eruit gestuurd via TMI. Deze laatste locatie is altijd al een droom van mij geweest, aangezien ik op Curaçao geboren ben en op Aruba als kind heb gewoond. Hier wilde ik dus maar al te graag eens naar terug keren. Daarnaast had ik via een goede vriendin nog een losstaande vacature op Curaçao gevonden voor de interne geneeskunde. Op deze vacature heb ik ook gereageerd, en hiervoor ben ik uiteindelijk aangenomen.

Ik zal dus het komende jaar als arts-assistent Interne Geneeskunde in Curaçao gaan vertoeven! In de komende serie artikelen zal ik meer vertellen over mijn ervaringen van wonen en werken als arts op Curaçao. Ik begin met dit eerste artikel door verschillende belangrijke data te belichten, om jullie zo te laten zien hoe mijn reis begonnen is. Veel leesplezier gewenst en neem bij vragen of eigen ervaringen vooral contact op!

7 augustus 2020: online solliciteren

7 augustus was de dag van mijn sollicitatie voor ANIOS interne geneeskunde op Curaçao, via skype. Dit zou laat in de avond (voor mij) plaatsvinden, omdat er natuurlijk een tijdsverschil van 6 uur speelt. Het was spannend, want tot dan toe waren mijn sollicitaties helaas nog niet heel succesvol geweest. Uiteindelijk was het gesprek de fijnste sollicitatie die ik in de tijd na mijn opleiding heb gehad. Het was vrij informeel, en de arts was genuinely geïnteresseerd in mij. Dat was erg fijn om mee te maken. Het was ook al snel duidelijk dat ik aangenomen zou worden, als ik het daarmee eens was. Ik zou daar in principe voor een jaar kunnen werken en natuurlijk ben ik daar meteen op ingegaan! Een jaar naar Curaçao, wie wil dat nou niet?

Na het gesprek kreeg ik al snel een mail van het ziekenhuis met de dingen die zouden moeten worden geregeld. Dat was nog best veel, maar alles werd gelukkig duidelijk aangegeven. Ik moest alleen nog wachten tot ik mijn diploma zou hebben, en dan kon ik aan de slag!

1 september 2020: Problemen met diploma

Ik zou Curaçao op de hoogte houden over de stand van zaken omtrent mijn diploma en BIG registratie. Zelf dacht ik dat het wel goed zou gaan en dat ik op tijd klaar zou zijn om 1 oktober te beginnen. Ik had namelijk mijn thesis en alle andere laatste onderdelen van de studie al afgerond en ingeleverd voor de officiële einddatum van mijn wetenschappelijke stage. Wat kon er nou nog mis gaan? Nou, blijkbaar wilde de universiteit dat ik mijn laatste maanden collegegeld gewoon betaalde, want ik moest door met de studie tot de einddatum van mijn wetenschappelijke stage. En op die dag (25 sept), en zeker niet eerder, mocht ik pas mijn portfolio inleveren zodat het nagekeken kon worden en ik uiteindelijk mijn diploma kon ontvangen.

Het is belangrijk om hier te noemen dat het originele diploma mee moet naar Curaçao. Dit hebben ze namelijk nodig om jou als arts je beroep te laten uitoefenen. Dat betekende dat 1 oktober wel krap zou worden. Het zou namelijk nog eens 10 dagen duren, na het ontvangen van mijn beschikkingsbrief, voordat ik mijn diploma kon ophalen (wat by the way alleen op vrijdagen kan bij mijn universiteit!). Er werd dus besloten dat ik op 15 oktober zou beginnen in plaats van op 1 oktober.

17 september 2020: Voortgangstoets

Toen kwam er, twee dagen voor die einddatum van mijn wetenschappelijke stage, nog een voortgangstoets om de hoek kijken. De uitslag daarvan deed er niet toe, maar volgens de regels moest hij gemaakt worden, dus tja, dan doen we dat maar. De vraag was nu wel wanneer ik dan eindelijk mijn diploma zou kunnen krijgen met dit alles wat speelde. In het beste geval (bij het volgen van alle regels) de 16e van oktober en in het slechtste geval zou het pas de 23e van oktober worden. Dus 15 oktober ging ook al niet, want dan zou er wel veel van kans afhangen. En even een week tijd om te acclimatiseren op het eiland zou wel fijn zijn…

In spanning belde ik met een van de artsen die mij had aangenomen om dit te bespreken. Ik was bang dat ze zouden besluiten mij niet meer nodig te hebben als ik pas later kon beginnen. Gelukkig was de arts ontzettend begripvol en vriendelijk. Samen kwamen we tot het besluit de begindatum te veranderen naar 1 november, zodat er niet te veel stress zou zijn omtrent het diploma. Dus op de 23e september heb ik braaf de VGT gemaakt, en op 25 september heb ik alles ingeleverd (om 1 uur ‘s nachts (!) zodat het zo snel mogelijk kon worden goedgekeurd). Wat was het een opluchting om eindelijk op die knop ‘inleveren’ te drukken. Nu was het enige wat ik kon doen: afwachten.

16 oktober 2020: Diploma binnen!

Het was zover! Mijn diploma was eindelijk binnen! Er was geen diploma uitreiking, want ja, dat ging niet (die was namelijk pas in november). Maar ik heb wel een photoshoot buiten de universiteit gehad, en de zon liet zichzelf zelfs nog even zien om mij te feliciteren. Ik moest alles opsturen naar het ziekenhuis in Curaçao, en de vlucht kon worden geboekt.

17 oktober 2020: Laatste dingen regelen

Ik boekte een vlucht voor 22 oktober om te vertrekken naar Curaçao. Het plan was om twee stuks ruimbagage mee te nemen (want ik ga wel lang weg…. en voor een reis van zeven dagen neem ik al een grote koffer mee, laat staan voor een reis van een jaar!). Geen retourvlucht, want je weet maar nooit wat er gebeurt. Dadelijk besluit ik te blijven, of besluit ik om naar Amerika te gaan. De mogelijkheden zijn eindeloos! Maar voor nu ga ik eerst maar even van het komende jaar genieten. Ik moest rondom de vlucht nog een hoop zaken regelen, o.a. een corona PCR test 72 uur van tevoren en nog wat andere belangrijke formulieren moesten ingevuld worden (zoals een gezondheidsverklaring van de overheid).

De coronatest was het meest zenuwslopend. Ze zeiden binnen 48 uur de uitslag te hebben, maar dat is natuurlijk altijd maar afwachten. Het maakte het niet veel relaxter dat ik op Facebook veel stress verhalen over verlate testuitslagen en daardoor gemiste vluchten las. Maar uiteindelijk was alles goed, de test was namelijk negatief en alle formulieren waren ingevuld, dus ik kon vertrekken!

Naast de vliegreis had ik nog een aantal andere dingen geregeld. Allereerst had ik het resort waar ik ging verblijven tot ik in het appartement kon geregeld, zowel als een huurauto. Er was tevens contact opgenomen met het verhuisbedrijf voor het leeghalen van mijn kamer in Maastricht. Zo was mijn to-do lijstje al ver afgewerkt.

Het is bijna zover en ik zit vol gezonde spanning. Ik heb er ontzettend veel zin in, en mochten jullie benieuwd zijn naar hoe het is, houd dan de social media in de gaten voor het vervolg!

Meer lezen over onze artikelen gericht op coassistenten en net afgestudeerde zorgverleners? Bekijk deze artikelen: